Ο καταιγισμός πληροφοριών και οι ανακοινώσεις για νέα κρούσματα και θανάτους, είναι πολύ λογικό να δημιουργούν σε όλους τους ανθρώπους αισθήματα άγχους, θλίψης, ανησυχίας, έντασης και τους οδηγούν σε σκέψεις απογοήτευσης και απαισιοδοξίας για την υγεία και την ζωή τους και για την υγεία και ύπαρξη αγαπημένων τους προσώπων.
Σε καταστάσεις κρίσης ο πανικός δεν μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους να σκέφτονται λογικά. Τους ωθεί να βλέπουν τα πράγματα από μια ακραία γωνία που πλησιάζουν το παράλογο.
Πρώτο και βασικό στοιχείο που πρέπει κάποιος να λάβει σοβαρά υπόψη είναι ο τρόπος που δέχεται τις πληροφορίες που καταφθάνουν σαν καταρράκτης από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Αν κάποιος αποφασίσει πως θα δέχεται το βάρος των «πληροφοριακών νερών» του καταρράκτη και να νομίζει πως με αυτό τον τρόπο πληροφορείται καλύτερα, σίγουρα θα τον πάρει το νερό μαζί του. Και αυτό γιατί κανένας δεν είναι σε θέση να δεχτεί την συνεχή ροή των πληροφοριών, που επηρεάζουν αρνητικά το συναίσθημα μας και να μείνει ανεπηρέαστος.
Αυτό συμβαίνει, διότι δεν δίνεται χρόνος για την σωστή αφομοίωση των πληροφοριών, την κατανόηση τους την αρχειοθέτηση τους στον εγκέφαλο και την αντιπαράθεση τους με άλλες μας γνώσεις, εμπειρίες, και πεποιθήσεις για το τραγικό αυτό φαινόμενο. Λόγω της ταχύτητας αυτής των πληροφοριών και του «μαύρου τους χρώματος», δημιουργείται υπερβολικό στρες και άγχος που παραλύουν κυριολεκτικά τον ψυχισμό του ανθρώπου και δεν αφήνουν το άτομο να έχει πραγματική επίγνωση των συναισθημάτων του και τον οδηγούν στον πανικό.
Ένας βασικός κανόνας της μείωσης του άγχους στον τομέα της ψυχολογίας της υγείας είναι η αύξηση της γνώσης γύρω από το θέμα που μας απασχολεί. Όσο πιο πολλά γνωρίζουμε για την πάθηση που μας απασχολεί, τόσο μειώνεται το άγχος μας.
Μπορούμε να ενημερωθούμε για την μόλυνση, αλλά να πάρουμε με ήρεμο τρόπο πληροφορίες όχι μόνο από τα ειδησεογραφικά ρεπορτάζ. Υπάρχουν ιστοσελίδες με επιστημονικό κύρος, γραμμένα από επώνυμους επιστήμονες, που μπορεί κάποιος να ενδιατρίψει και να αποκτήσει γνώσεις και να κρίνει για το πρόβλημα. Δηλαδή αποφεύγουμε τις ειδήσεις με τρομακτικούς τίτλους και πρέπει να τις παίρνουμε ανά δόσεις. Το άγχος που συσσωρεύεται γύρω από το θέμα της πληροφόρησης μπορεί να επηρεάσει τον ανθρώπινο οργανισμό με διαφορετικούς τρόπους.
Για να μπορέσουμε να φροντίσουμε τον εαυτό μας πρέπει να κατανοήσουμε πρώτα αν έχουμε συμπτώματα του άγχους. Αυτά μπορεί να είναι ένας πονοκέφαλος, αλλαγή της διάθεσης, διαταραχές στον ύπνο, μείωση της όρεξης και άλλα.
Στις συνθήκες της κατ’ οίκον απομόνωσης η φροντίδα του εαυτού μας μπορεί να περιλαμβάνει άσκηση, χαλαρωτικές δραστηριότητες, όπως δουλειά στο σπίτι, διαλογισμός, υγιεινή διατροφή, αλλά και συζητήσεις για ενδιαφέροντα θέματα με άλλα μέλη της οικογένειας. Όταν λέμε συζητήσεις με τα άλλα μέλη της οικογένειας κανένας φυσικά δεν μπορεί να αποκλείσει την κουβέντα για το θέμα που μας κρατεί φυλακισμένους στο σπίτι.
Σημασία έχει αν εμείς μεταφέρουμε το άγχος μας στους άλλους, ή αν δεχόμαστε οι άλλοι να μας μεταφέρουν το δικό τους άγχος. Αν υπάρχει κάτι τέτοιο, τότε η συζήτηση διακόπτεται, αφού φυσικά επεξηγήσετε πως η ζωή τώρα στο σπίτι δεν επιτρέπει την δημιουργία άγχους, που το φτιάχνουμε οι ίδιοι. Μας αρκεί αυτό που μας έρχεται απ’ έξω...
Αν νιώσουμε πως το μυαλό μας έχει κολλήσει σε μια σκέψη και νιώθουμε πως μας προκαλεί δυσφορία και προκαλεί φόβο, πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να το αποφύγουμε. Αν δεν τα καταφέρνουμε με την δύναμη του νου, ας κάνουμε μια άλλη δραστηριότητα, που να τραβήξει αλλού την προσοχή μας. Ας ζητήσουμε με κάποιο που είναι δίπλα μας, να μιλήσουμε για άλλο θέμα, ας εκφράσουμε το άγχος μας και να ζητήσουμε βοήθεια για να το αποβάλουμε, ας κάνουμε ένα τηλεφώνημα, διάβασμα ενός βιβλίου ή ας ανοίξουμε το τάμπλετ ή το κομπιούτερ μας.
Όλα αυτά και πολλά άλλα που μπορούμε να κάνουμε θα φέρουν ψυχραιμία και αποφυγή της έντασης. Ένας παράγοντας που μπορεί να δημιουργήσει άγχος, είναι ο φόβος της επιβίωσης. Αν μας περνά και αυτό από το μυαλό και μας αναστατώνει είναι καλά να κάνουμε την ανάλογη προετοιμασία γιατί «η καλή νοικοκυρά πριν πεινάσει μαγειρεύει». Άρα λοιπόν, έγκαιρα πρέπει να πάρουμε τα αναγκαία μέτρα για την προσωπική μας υγιεινή, εξασφάλιση τροφίμων και άλλων χρήσιμων υλικών αγαθών. Αν τα αφήσουμε όλα την τελευταία στιγμή τότε μόνοι μας θα οδηγήσουμε το άγχος μας στα ύψη.
Πολλοί συνάνθρωποι μας μπορεί να μην έχουν τις δικές μας ικανότητες να διαχειρίζονται το άγχος. Αν υπάρχει κάποιος γύρω μας που με την στάση του και τις κουβέντες του αντιλαμβανόμαστε πως το δικό μας άγχος ανεβαίνει, απλά θα πρέπει να αποφύγουμε να μιλάμε μαζί του για τα θέμα που μας δημιουργεί το άγχος. Υπάρχουν τόσα άλλα θέματα που μπορούμε να επιλέξουμε και να γλιτώσουμε. Αν είναι δύσκολο, μπορούμε και ανοικτά να πούμε στον συνομιλητή μας πως αυτού του είδους η παρουσίαση του θέματος μας γεμίζει με ανασφάλεια και μας προκαλεί άγχος και να τον παρακαλέσουμε τέτοιου είδους κουβέντες να αποφεύγει να κάνει μαζί μας. Αλλιώς θα διακόπτουμε την συνομιλία.
Υπάρχει τέλος και το θέμα του ειδικού. Πότε καταφεύγουμε σ' αυτόν; Μόνο αν και εφόσον όλες οι πιο πάνω και άλλες προσπάθειες που κάναμε δεν βοηθούν και μας οδηγούν σε αϋπνίες, έντονες και έμμονες σκέψεις, δυσφορία, αγωνία, φόβους, πόνους σε διάφορα μέρη του σώματος, ανησυχία, ανορεξία, έλλειψη συγκέντρωσης και προσοχής και πολλά άλλα, τα οποία εμφανίζονται κάθε μέρα και δεν υποχωρούν, τότε μπορούμε να ζητήσουμε συγκεκριμένη βοήθεια από ειδικό.
Εκεί που με τις σημερινές συνθήκες είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί προσωπική συνάντηση αυτό μπορεί να γίνει τηλεφωνικά ή μέσω skype ή άλλου μέσου.
Δρ. Λουΐζα Βερεσιέ
Ψυχίατρος
«Κλινική Βερεσιέ»
Απρίλιος 2020
Κάνε εγγραφή και γίνε και εσύ μέλος της ομάδας μου για μοναδικές συμβουλές και άρθρα από την
Δρ. Λουΐζα Βερεσιέ!