Σε τέτοιες καταστάσεις όπου το άτομο βομβαρδίζεται καθημερινά από την απειλή της επερχόμενης πιθανής μόλυνσης και θανάτου από ένα αόρατο εχθρό, που είναι και δεν είναι πανταχού παρόν είναι φυσικό να δημιουργούνται αισθήματα φόβου, ανασφάλειας, άγχους και στρες.
Η δε κοινωνική αποστασιοποίηση που δημιουργείται από τα αμυντικά μέτρα αντιμετώπισης της κατάστασης, μας στερεί από την ζωντανή ανθρώπινη ψυχολογική στήριξη και επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την ψυχολογική μας κατάσταση.
Το θέμα είναι πως ο κάθε ένας αποτελεί ξεχωριστή ανθρώπινη οντότητα και με βάση την προσωπικότητα του, τις εμπειρίες του, τον τρόπο της ανατροφής του και από ποιό κοινωνικό ή
οικογενειακό περιβάλλον προέρχεται και από πολλούς άλλους παράγοντες αντιδρά με διαφορετικό τρόπο στις αγχώδεις καταστάσεις.
Σε σχέση λοιπόν με τα πιο πάνω ο κάθε άνθρωπος μπορεί να αισθάνεται άγχος, ανησυχία ή φόβο που σχετίζονται:
- Με την δική του προσωπική κατάσταση υγείας.
- Με τη κατάσταση της υγείας άλλων ατόμων που το άτομο τους σκέφτεται, αγαπά και ανησυχεί γι’ αυτούς.
- Με την κατάσταση άλλων ατόμων που πιθανόν να απειλείται από αυτούς.
Σε όλα τα πιο πάνω προστίθενται και άλλες ψυχοπιεστικές λεπτομέρειες της νέας πραγματικότητας όπως:
- Η αλλαγή της καθημερινής ρουτίνας
- Το αίσθημα στέρησης της ελευθερίας των κινήσεων και των ανθρώπινων επαφών
- Η ανησυχία που προέρχεται από την καθημερινή εμπειρία παρακολούθησης του εαυτού ή της παρακολούθησης των συμπτωμάτων και της υγείας άλλων του άμεσου μας περιβάλλοντος
- Η δυσαρέσκεια των άλλων από την υποχρεωτική μας παρουσία, ή η δική μας δυσαρέσκεια από την συνεχή παρουσία άλλων στο σπίτι
- Οι σκέψεις μας για τις οικονομικές μας επιπτώσεις από τις απουσίες μας από την εργασία μας ή ο φόβος της απώλειας της εργασίας μας
- Οι προκλήσεις που δεχόμαστε από τις υποχρεωτικές μας εξόδους για είδη προσωπικής φροντίδας (στο σουπερμάρκετ, στο γιατρό, φαρμακείο και αλλού..)
- Η ανησυχία μας για την αποτελεσματική φροντίδα δικών μας ανθρώπων και πιθανόν πιο ευάλωτων από τους άλλους
- Η αγωνία για το άγνωστο της εξόδου από την κατάσταση αυτή και το αβέβαιο μέλλον
- Το αίσθημα της μοναξιάς που μας καταβάλλει με την στέρηση επαφής με αγαπημένα και φιλικά μας άτομα
- Ο θυμός γιατί νιώθουμε πως εκτιθέμεθα σε ασθένεια η οποία προέρχεται από αμέλεια ή ευθύνη άλλων
- Ανία και απογοήτευση από την έλλειψη δημιουργικών σκοπών της ημέρας
- Αβεβαιότητα και αμφισημία με την όλη κατάσταση
- Η ανάγκη να νιώσουμε καλά και η εμφάνιση της επιθυμίας χρήσης αλκοόλ ή άλλων ουσιών
Τα πιο πάνω μπορούν μας προκαλέσουν:
- Υπερβολικό άγχος, ανησυχία, ένταση, θυμό
- Μελαγχολικά συναισθήματα, απελπισία, αλλαγές στην όρεξη, αλλαγές στον ύπνο (έλλειψη ύπνου ή υπερβολικό ύπνο, εφιάλτες)
- Αναβίωση συμπτωμάτων μετατραυματικού στρες, δυσάρεστες αναμνήσεις, αναδρομές γεγονότων, εφιάλτες, αλλαγή στις σκέψεις και τη διάθεση, και φοβίες.
- Επιθετική διάθεση και άσκηση βίας λεκτική ή μη σε άτομα του στενού μας περιβάλλοντος
Αν τα πιο πάνω συμπτώματα συνεχίσουν να υπάρχουν για πάνω από δύο εβδομάδες πιθανόν να χρειαστούμε εξειδικευμένη βοήθεια.
Δρ. Λουΐζα Βερεσιέ
Μάρτιος 2020
Κάνε εγγραφή και γίνε και εσύ μέλος της ομάδας μου για μοναδικές συμβουλές και άρθρα από την
Δρ. Λουΐζα Βερεσιέ!